Boğaziçi Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği, Prof. Dr.
Kulağa çok hoş geliyor değil mi? Performansa dayalı değerlendirme! İyi çalışanı kötü çalışandan ayıralım; iyi çalışanları ödüllendirelim! Nasıl? Veri bilimi çağında yaşıyoruz: Dünyayı anlamak için veri toplama, verileri yorumlamak için istatistiksel yöntemler kullanma. Veri toplarız; değerlendiririz. Performansı yüksek olana yoksulluk sınırının az üstünde bir maaş, performansı az olana boğaz tokluğu; yani açlık sınırında maaş. Veri
Kadın-erkek eşitliğinde özenilecek hiç bir tarafı olmayan Japonya’dan esinlenilen Kadın Üniversitesi, 11. kalkınma planına girdi: “Kadın Üniversitesi kurulacak”. Amaç, kadınların yükseköğretime erişimini kolaylaştırmak ise, kadınlar zaten her yerde: sekiz milyon öğrencinin yarısı kadın. Ülkemizdeki 203 üniversitedeki toplam 183.517 öğretim elemanının yüzde46’sı kadın. Neredeyse yarısı. Büyük şehirlerde bu oran daha fazla. Örneğin Boğaziçi Üniversitesi: Toplam 917 öğretim
Geçen hafta Boğaziçi Üniversitesi’nden bir grup öğretim üyesi, Ankara’da Türkiye Barolar Birliği (TBB) Başkanı seçilen Erinç Sağkan’la görüştük. Erinç Sağkan ve ekibinin Aralık ayında Türkiye Barolar Birliği seçimlerini kazanması avukatlar arasında büyük sevinç yaratmış, umut olmuştu. Seçildikten sonra yaptığı açıklamada Erinç Sağkan “Hukuksuzluğa karşı çıkan bir TBB göreceksiniz” demişti. Bir senedir Boğaziçi Üniversitesinde hukuksuz atamalar, görevden almalar,
Yeni kurulmuş bir vakıf üniversitesinin reklam sloganı, adayların üniversite tercihi zamanı tüm reklam panolarını donatmıştı: “Rahat ol, biz varız!”. Üniversiteye girmek stresli bir iş. Bu üniversite, öğrencilere “başka üniversitelere puanın yetmese de, biz varız” anlamına gelecek bir mesaj vererek, bir emniyet ağı oluşturduğunu müjdeliyordu. Bu slogan epey gündem oldu; biraz da tepki topladı. Her sınava
Yine ihracat verileri açıklandı; ortaya çıktı ki yüksek teknoloji ürünleri ihracatımız % 4’ten % 3’e düşmüş. Daha fazla ihracat yapıyoruz; daha az para kazanıyoruz, çünkü düşük katma değerli üretim yapıyoruz. Öte yandan, çareyi dijital dönüşümde arıyoruz. Çoğu insan da bunu şöyle anlıyor: İşçi yerine robot çalıştıracağız, verimimiz artacak, daha çok ihracat yapacağız. Ne değişecek? Tekstil
Altı siyasi parti, CHP, İYİ Parti, DEVA Partisi, Gelecek Partisi, Saadet Partisi ve Demokrat Parti bir araya gelip bir Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem Önerisi hazırladı; ve içindeki maddelerden birisi, YÖK’ü kaldırıp üniversiteleri özerk hale getirmek. Ben bu öneriyi büyük bir memnuniyetle karşıladım. Pek çok kişi ise bunun olacağına inanmıyor. Bazıları ise “partiler önerilerinin altını doldursunlar” diyorlar.
Madem YÖK’ün kaldırılmasını konuşuyoruz; başarılı ülkelere bir bakalım; acaba onlar üniversitelerini nasıl yönetiyorlar? Ne kadar kaynak ayırıyorlar? Uluslararası üniversite sıralamalarına, mesela THE’ye göre, ilk 100’de en çok üniversitesi olan ülke, 39 üniversite ile Amerika. Onu 11 üniversite ile İngiltere ve 10 üniversite ile Çin izliyorlar. OECD ülkeleri içinde, Kanada (6), Hollanda (8), Avustralya (7) ilk
Altı muhalefet partisinin, güçlendirilmiş parlamenter sistem çalışmalarını önce yazılı basında okuduk, sonra CHP’den Muharrem Erkek, İYİ Partiden Bahadır Erdem ve DEVA Partisinden Mustafa Yeneroğlu, televizyonda Yüksek Öğrenim Kurulu’nun (YÖK) kaldırılmasında çok kararlı olduklarını anlattılar. Muharrem Erkek, 2. Dünya savaşı sonrasında Almanya’nın, üniversitelerinin ayakta olması sayesinde yeniden inşa edilebildiğini örnek gösterdi. Üniversitelerimizi tamamen kaybetmek istemiyorsak, YÖK’ü
Yetkin Report’ta yazdığım “Gençler neden yurtdışına gitmek istiyor” başlıklı yazı çok ilgi çekti. BBC Türkçe aynı konuda yaptığı röportajın adını “Beyin Göçü” koydu. Gitmeyi düşünen Boğaziçi, İTÜ ve ODTÜ bilgisayar mühendisliği öğrencileriyle röportajlar Oksijen gazetesinde yayınladı: Anket yapılan 165 öğrencinin 152’si gitmek istiyor. İçlerinden 130’u ise dönmeyi düşünmüyor! Gençlerle yapılan röportajlarda gitme sebepleri anlatılıyor: Refah,
Geçen yazıda Türk üniversitelerinin uluslararası sıralamalarda niye düştüğünü sormuş, nedenlerini tahlil etmeye çalışmıştım. Özetle, köklü kamu üniversitelerinde akademik kadromuz iyi ama akademik yönetim yetersiz demiştim. Bütçe az, akademik özgürlük yok; liyakatsiz, sahte akademisyenlerin yönetim pozisyonlarına gelmesi durumu daha kötüye götürüyor. Peki akademisyenlerin hiç mi suçu yok? Üniversitelerimiz sıralamalarda düşerken akademisyenler ne yapıyor? Yeterince yayın yapmamışlar,
