Türkiye ve Suriye’de 13 şehri yıkıma uğratan Kahramanmaraş merkezli iki büyük depremin yıldönümünde binlerce insan depremin başladığı saat olan 4:17’de enkazlarda ve meydanlardaydı. “Sessiz yürüyüşlere” katılanlar “sesimi duyan var mı” “depremi unutma unutturma” dediler. Geçen yılın ardından yine enkazlarının başında ve sokaklarda olan binlerce insan “sesimi duyan var mı” dedi. 1 sene sonra Antakya'da 04.17'de
2023’ü nasıl anımsarsınız diye bir soru sorulsa herhalde iyi ki geride kaldı deriz. Ne yazık ki 2024 de bize pek iyi görünmüyor. Ancak bu tür ifadeleri geçmiş yıllar için de kullanmadık mı? Dünyanın savaş ve çatışmadan uzak olduğu yıllar azdır. Ama yine de büyük savaş dediğimiz durumlar İkinci Dünya Savaşından bu yana pek olmamıştır. Avrupa
Kasım ayında bir günlüğüne gittiğim Malatya gezisinde oldukça üzücü bir görüntü ile karşılaştım. 6 Şubat depreminin üstünden neredeyse 10 ay geçtikten sonra hâlâ bazı binaların yıkıntıları duruyor ve birçok depremzede minicik konteynerlerin içinde yaşamlarını sürdürmek zorunda. Gittiğimiz toplantı öncesi yaptığımız 2 saatlik şehir gezisi gerçekten iç burkucuydu. Daha birinci basamağın “a” bendinin ancak aşıldığını görmüştük.
Gazeteci Hrant Dink’in katili Ogün Samast yarın bir gün sırayla değişik Türk büyüklerinin elini öpüp hayır duasını alsa şaşırmazsınız değil mi? Peki öbür gün milletvekili ya da vali olarak karşımıza çıksa? Ona da şaşırmaz çoğumuz, ama Anayasa Madde 76 izin vermiyor; şimdilik diye ekleyeyim. Anayasa izin verse siyaseten mümkün olabileceğinden, çoğumuzun kuşkusu yok. Çünkü geçmişte
Son iki hafta içinde ülkesini seven herkesi üzmesi gereken iki önemli gelişmeye tanıklık ettik. Bunların her ikisi de basınımızın pek ilgisini çekmedi. Yayınlanan tek tük birkaç haber de, günlük hayatın sıkıntılarını yaşayan sokaktaki insanlar tarafından fark edilmedi. Her iki gelişmenin de kesiştiği yer şu soruyu davet ediyor: Türkiye’nin siyasi ve ekonomik bağımsızlığı ne durumda? Türkiye,
İki büyük depremin ardından yaşanan nüfus hareketleriyle seçim sistemimiz yeniden gündeme geldi. Şimdi, depremzede vatandaşlarımızın oylarını kullanırken sorun yaşayıp yaşamayacağı kaygısı da başladı. Hukuki metinlerimiz böylesi büyüklükte nüfus hareketlerini öngörmediği için seçimlere yaklaştığımız bu günlerde konunun siyasal hayata etkisi giderek önem kazanıyor. Akla ilk gelen, depremzedelerin anayasal haklarını kullanmalarının sağlanmasıydı. YSK’nın çalışmasıyla, çadır ve konteynerde
Depremin yıkıcı etkisinin aslında şimdiye kadar çoktan çağrıştırması gereken “yaaratıcı yıkım” kavramını Alper Coşkun’un Diplomasi Koridoru için yazdığı yazıyla hatırladım. Türkiye’nin önümüzdeki döneme “yaratıcı yıkım” üzerinden, ülkeye hizmet edecek yaratıcı çözümlerle yaklaşması gerektiğinin altını çizen Dışişleri’nin genç emekli büyükelçilerinden Çoşkun, ne yazık ki, iktidardan gelen ilk işaretlerin pek umutvar olmadığını belirtiyor. Haklı. Zira iktidar, yaratıcı
Siyasette yaşanan deprem, fiziki depremin yarattığı derin acıların üzerini dahi örtüyor son birkaç gündür… Seçime az zaman kalmışken yapılan sert hamleler, bozulan oyunlar gündemi belirliyor. Sebebi gayet basit; bu defaki seçim, ‘Türk tipi başkanlık” olarak pazarlanan, denetimsiz bir rejimin oylanması olacak. Eğer, onaylanırsa, Türkiye, yarı demokrasiden, tam otoriter bir rejime geçecek. Laiklik biraz daha hasar
Didem Ermiş – Görgün Taner 6 Şubat’ta meydana gelen deprem felaketi, hepimizde büyük bir şok etkisi yarattı. On binlerce insanın hayatını kaybettiği bu büyük afet, depremden doğrudan etkilenen on bir ilin dışında da tüm ülkeyi büyük bir acıya, yasa boğdu; çok acil, yaşamsal ihtiyaçları ortaya çıkardı. Bireyler ve atik bir şekilde harekete geçen sivil girişimler
1999 Depremi’nin üzerinden daha çeyrek asır bile geçmeden, nasıl bir başarıyla her şeyi “unuttuğumuz” galiba yaşadığımız felaketin en büyük dersi olacak. Görünüş o ki neredeyse hiçbir sonuç çıkartmamışız. Onbir ili etkileyen 6 Şubat 2023 Kahramanmaraş depremleriyle aynı acıları misliyle tekrar yaşadık. Dünya aradan geçen süre içinde çok büyük değişikliklere tanık oldu. Örneğin, Gölcük Depremi’nde daha
